.

ازدواج زورکی از

.
هر کس با زن بیگانه لواط کند، حد زده نمی‌شود

از دیدگاه ابوحنیفه، رابطه جنسی با زن بیگانه در صورتی زنا محسوب می‌شود که از جلو با او نزدیکی کند؛ اما اگر کسی با زن بیگانه از پشت نزدیکی کند، زنا محسوب نشده و حد زنا بر دو طرف جاری نمی‌شود. فقط باید آن شخص را تعزیر کرد !!!.

همچنین ابو حنیفه فتوا داده است که اگر مردی با مرد دیگر لواط کند، حد زده نمی‌شود، تها تعزیز خواهد شد !!

البته موضوع اصلی این یادداشت، لواط با زنان بیگانه و ان شاء الله در فرصت دیگر به بحث لواط خواهیم پرداخت.

سرخسی حنفی، برترین فقیه حنفی در معتبرترین کتاب فقهی احناف فتوای ابوحنیفه را این گونه نقل می‌کند:

ومن أتی امرأه أجنبیه فی دبرها فعلیه الحد فی قول أبی یوسف ومحمد رحمهما الله تعالی. والتعزیر فی قول أبی حنیفه رحمه الله تعالی وکذلک اللواط عند أبی حنیفه رحمه الله تعالی یوجب التعزیر علیهما.

هرکس با زن بیگانه از پشت نزدیکی کند، بنا بر فتوای ابویوسف و محمد (شیبانی) حد زده می‌شود؛ اما طبق دیدگاه ابوحنیفه (فقط) تعزیر می‌شود؛ همچنین اگر دو نفر با یکدیگر لواط کنند، هر دوی آن‌ها (فقط) تعزیر می‌شوند.

السرخسی الحنفی، شمس الدین ابوبکر محمد بن أبی سهل (متوفای483هـ)، المبسوط، ج9، ص 77، ناشر: دار المعرفه – بیروت.

وکذا لو وطأها أی الأجنبیه فی الدبر فإنه یعزر عند الإمام [أبی حنیفه].

همچنین اگر با زن اجنبی از پشت نزدیکی کند، از نظر امام ابوحنیفه فقط تعزیر می شود

الکلیبولی الحنفی، عبد الرحمن بن محمد بن سلیمان المدعو بشیخی زاده (متوفای1078هـ)، مجمع الأنهر فی شرح ملتقی الأبحر، ج2، ص 349، تحقیق: خرح آیاته وأحادیثه خلیل عمران المنصور، ناشر: دار الکتب العلمیه - لبنان/ بیروت، الطبعه: الأولی، 1419هـ - 1998م.

ومن وطئ أجنبیه فیما دون الفرج یعزر لأنه منکر لیس فیه شیء مقدر ومن أتی امرأه فی الموضع المکروه أو عمل عمل قوم لوط فلا حد علیه عند أبی حنیفه رحمه الله ویعزر وزاد فی الجامع الصغیر ویودع فی السجن ...

هر کس با زن اجنبی در خارج از فرج نزدیکی کند، تعزیر می شود؛ چرا که این کار زشتی است؛ ولی چیزی (حدی) برای آن در نظر گرفته نشده است و هر کس با زنی (اجنبی) از جایی که مکروه است نزدیکی کند، یا کار قوم لوط را با او انجام دهد، از دیدگاه ابوحنیفه حد زده نمی شود ؛ بلکه تعزیر می شود. در جامع الصغیر آمده که این شخص زندانی می شود.

الفرغانی المرغینانی الحنفی، ابو الحسن برهان الدین علی بن أبی بکر بن عبد الجلیل (متوفای593هـ)، کفایه المنتهی فی شرح بدایه المبتدی، ناشر : المکتبه الإسلامیه. ج2، ص 102، ناشر : المکتبه الإسلامیه.

وَمَنْ أَتَی امْرَأَهً فِی الْمَوْضِعِ الْمَکْرُوهِ أَوْ عَمِلَ عَمَلَ قَوْمِ لُوطٍ فَلَا حَدَّ عَلَیْهِ عِنْدَ أَبِی حَنِیفَهَ وَیُعَزَّرُ وَیُودَعُ فِی السَّجْنِ .

هر کس با زنی (اجنبی) از جایی که مکروه است نزدیکی کند، یا کار قوم لوط را با او انجام دهد، از دیدگاه ابوحنیفه حد زده نمی شود ؛ بلکه تعزیر می شود. در جامع الصغیر آمده که این شخص زندانی می شود.

الحدادی العبادی الحنفی، أبو بکر بن علی بن محمد (متوفای800هـ)، الجوهره النیره شرح مختصر القدوری، ج5، ص 137، طبق برنامه الجامع الکبیر.

ابن عابدین، فقیه مشهور احناف در این باره می‌نویسد:

مطلب فی حکم اللواطه ... فعند أبی حنیفه یعزر بأمثال هذه الأمور

در مورد حکم لواط کردن، در نزد ابو حنیفه برای مثل این کار شخص تعزیر می شود .

ابن عابدین الحنفی، محمد أمین بن عمر (متوفای1252هـ)، حاشیه رد المختار علی الدر المختار شرح تنویر الأبصار فقه أبو حنیفه، ج4، ص27، ناشر : دار الفکر للطباعه والنشر. - بیروت. - 1421هـ - 2000م.

ومن تزوج امرأه لا یحل له نکاحها فوطئها لا یجب علیه الحد عند أبی حنیفه ومن وطیء أجنبیه فیما دون الفرج یعزر ومن أتی امرأه فی الموضع المکروه أو عمل عمل قوم لوط فلا حد علیه عند أبی حنیفه ویعزر ...

الفرغانی المرغینانی الحنفی، أبو الحسن برهان الدین علی بن أبی بکر بن عبد الجلیل (متوفای593هـ)، متن بدایه المبتدی فی فقه الإمام أبی حنیفه، ج1، ص106، ناشر : مکتبه ومطبعه محمد علی صبح - القاهره.

 

اللهم عجل لولیک الفرج
حکم لواط از دیدگاه اهل سنت:

از دیدگاه اسلام، همجنس‌بازی، گناه زشت و نابخشودنی است، این عمل آن قدر زشت بوده که خداوند تمام قوم حضرت لوط علیه السلام را به خاطر همین انجام همین عمل با فرستادن عذاب دردناک و ویرانگر برای همیشه نابود کرد . حدی که مسلمانان برای این عمل قائل شده‌اند، کشتن است و بس .

اما متأسفانه در میان مذاهب اسلامی کسانی یافت شده‌اند، که لزوم اجرای حد بر چنین شخصی را منکر شده و تنها تعزیر را برای انجام دهنده این عمل کافی دانسته‌اند.

شیخ الإسلام سغدی حنفی در این باره می گوید :

حکم اللواطه بالرجال : واما اللواط بالرجال فانه لیس فی التحریم کالجماع ولا یحرم شیئا وحده کحد الزنا فی قول النخعی وابی یوسف ومحمد وابی عبد الله وفی قول أبی حنیفه لیس فیه حد وفیه التعزیر

حکم لواط با مردان ؛ اما لواط با مردان در حرمت مانند حرمت جماع (زنا) نیست ؛ و سبب حرام شدن کسی بر کسی نمی شود ؛ و حد آن در نظر نخعی و ابو یوسف و محمد و ابو عبد الله مانند حد زنا است ؛ اما به نظر ابو حنیفه در این کار حد جاری نمی شود؛ ولی تعزیر می شود .

السغدی البخاری الحنفی، أبو الحسین شیخ الإسلام علی بن الحسین بن محمد (متوفای461هـ)، النتف فی الفتاوی (فتاوی السغدی)، ج1، ص269، تحقیق : المحامی الدکتور صلاح الدین الناهی، ناشر : دار الفرقان / مؤسسه الرساله - عمان الأردن / بیروت، الطبعه : الثانیه، 1404 - 1984
عموم اهل سنت، لواط کار هستند:

وقال نمیر بن عبد الله الشعنانی عن أبیه قال قال الولید بن عبد الملک لولا أن الله ذکر قوم لوط فی القرآن ما ظننت أن ذکرا یفعل هذا بذکر

[ قلت فنفی عن نفسه هذه الخصله القبیحه الشنیعه والفاحشه المذمومه التی عذب الله أهلها بأنواع العقوبات وأحل بهم أنواعا من المثلات التی لم یعاقب بها أحدا من الأمم السالفات وهی فاحشه اللواط التی قد ابتلی بها غالب الملوک والأمراء والتجار والعوام والکتاب والفقهاء والقضاه ونحوهم إلا من عصم الله منهم

البدایه والنهایه ، اسم المؤلف:  إسماعیل بن عمر بن کثیر القرشی أبو الفداء الوفاه: 774 ، دار النشر : مکتبه المعارف - بیروت

البدایه والنهایه  ج 9   ص 162

در حالی که همین ولید بن عبد الملک قصد داشت است که با برادرش لواط کند:

وقتی برادرش سلیمان جنازه او را دید گفت :

فقال أخوه بعدا له : أشهد أنک کنت شروبا للخمر ماجنا فاسقا ولقد أرادنی علی نفسی هذا الفاسق وأنا أخوه ، لم یأنف من ذلک .

برادرش بعد از او گفت : شهادت می دهم که تو بسیار شراب می خوردی و در پلیدی غوطه ور بودی ؛ و این بدکار می خواست که با من عمل ناپسند انجام دهد با اینکه من برادر او هستم و از این کار هیچ بدش نمی آمد .

البدایه و النهایه ج 10 ، ص 13 ، باب باب قتل یزید بن الولید الناقص للولید بن یزید ؛ فوات الوفیات ـ محمد بن شاکر الکُتبی ـ ج 2 ، ‌ص 590 ، حرف الواو ترجمه الولید بن یزید ، رقم 566 ،

 
لواط با مخنث، اشکالی ندارد:

والمخنث إذا کان یؤتی رجم مع الفاعل أحصنا أو لم یحصنا عند مالک، وقال الشافعی : إن کان غیر محصن فعلیه الحد، وکذا عند مالک إذا کانا کافرین أو عبدین، وقیل : یرقی بالمرجوم علی رأس جبل ثم یتبع بالحجاره، وهو نوع من الرجم وفعله جائز، وقال أبو حنیفه : لا حد فیه وإنما فیه التعزیر، وعند بعض أصحابنا : إذا تکرر یقتل . وحدیث : ارجموا الفاعل والمفعول به، متکلم فیه، وقال بعض أهل الظاهر : لا شیء علی من فعل هذا الصنیع .

خنثی، اگر لواط دهد، به همراه لواط کننده، سنگسار می‌شود؛ چه محصن (همسر یا کنیز داشته) باشد نباشد، این دیدگاه مالک است، شافعی گفته: اگر محصن نباشد، حد زده می‌شود؛ همچنین است نزد مالک اگر هر دو طرف کافر و یا بنده باشند، برخی گفته‌اند که شخصی را که رجم می‌شود، بر بالای کوه برده می‌شود، سپس به همراه سنگی به پایین انداخته می‌شود، این نوعی از سنگسار و اجرای آن جایز است.

ابوحنیفه گفته: چنین کسی حد زده نمی‌شود؛ بلکه تعزیر می‌شود. از دیدگاه برخی از همکیشان ما (حنفی‌ها) اگر این عمل را تکرار کند، کشته می‌شود، و حدیث «لواط دهنده و لواط کننده را سنگسار کنید» تضعیف شده است، برخی از ظاهری‌ها گفته‌اند: کسی که این کار را انجام داده، هیچ تنبیهی نمی‌شود.

العینی الغیتابی الحنفی، بدر الدین ابومحمد محمود بن أحمد (متوفای 855هـ)، عمده القاری شرح صحیح البخاری، ج24، ص14، ناشر: دار إحیاء التراث العربی – بیروت.
کسی که لواط کند، حد زده نمی‌شود، حج و روزه را باطل نمی‌کند، غسل ندارد:

فصل [القول فی اللواط] وأما الفصل الثانی: فی اللواط فهو إتیان الذکر الذکر، وهو من أغلظ الفواحش تحریماً... فإذا ثبت أنه من اغلظ الفواحش ففیه أغلظ الحدود.

وقال أبو حنیفه لا حد فیه، ولا یفسد به الحج ولا الصوم ولا یجب به الغسل إلا أن ینزل فیغتسل، ویعزران ویحبسان حتی یتوبا استدلالا بأن ما لم ینطلق علیه اسم الزنا لم یجب فیه حد کالاستمتاع بما دون الفرج؛ لأنه استمتاع لا یستباح بعقد فلم یجب فیه حد الاستمتاع... .

فصل دوم در باره لواط: لواط به معنای دخول ذکر در مقعد، از شدیدترین زشتی‌ها از نظر حرمت است؛ وقتی ثابت شود که او از بدترین زشتی‌ها است، باید شدیدترین حدود نیز در باره آن جاری شود.

ابوحنیفه گفته: کسی که لواط کند، حد زده نمی‌شود، روزه و حجش باطل نشده و بر این شخص غسل واجب نمی‌شود؛ مگر این که انزال صورت گیرد که در این صورت باید غسل کند، هر دو نفر (دهنده و کننده) تعزیر و زندانی می‌شوند؛ تا این که از کردارشان توبه کنند. دلیل ابوحنیفه برای این فتوا این است که هر آنچه که بر آن زنا اطلاق نشود، حدی بر آن جاری نمی‌شود؛ همانند بهره‌گیری از غیر فرج زن؛ زیرا این نوع بهره‌گیری با عقد حلال نمی‌شود؛ پس حد استمتاع برای این عمل واجب نمی‌شود... .

الماوردی البصری الشافعی، علی بن محمد بن حبیب (متوفای450هـ)، الحاوی الکبیر فی فقه مذهب الإمام الشافعی وهو شرح مختصر المزنی، ج13، ص 222، تحقیق الشیخ علی محمد معوض - الشیخ عادل أحمد عبد الموجود، ناشر: دار الکتب العلمیه - بیروت - لبنان، الطبعه: الأولی، 1419 هـ -1999م.
لواط با غلام، حد ندارد فقط تعذیر می‌شود:

لواط با غلام، از دیدگاه همه مسلمانان کاری است حرام و حکم آن با حکم لواط با دیگران هیچ تفاوتی ندارد؛ اما برخی از مذاهب اسلامی قائل شده‌اند که اگر مولی با غلام خود این کار را انجام دهد، حد زده نمی‌شود؛ بلکه فقط تعزیر می‌شود:

لو فعل هذا [وطی فی الدبر] بعبده أو أمته أو منکوحته لا یحد بلا خلاف وإن کان حراما بالإجماع وإنما یعزر لارتکاب المحظور أو عمل عمل قوم لوط فإنه یعزر ولا یحد عند الإمام [أبی حنیفه].

اگر با غلام، کنیز و یا همسرش از پشت نزدیکی کند، حد زده نمی‌‌شود، هیچ اختلافی در این باره نیست؛ اگر چه عمل حرامی انجام داده؛ بلکه تعزیر می‌شود؛ چرا عمل ممنوع و یا عمل قوم لوط را انجام داده، چنین شخصی از دیدگاه امام ابوحنیفه حد زده نشده؛ بلکه تعزیر می‌شود.

الکلیبولی الحنفی، عبد الرحمن بن محمد بن سلیمان المدعو بشیخی زاده (متوفای1078هـ)، مجمع الأنهر فی شرح ملتقی الأبحر، ج2، ص 350، تحقیق: خرح آیاته وأحادیثه خلیل عمران المنصور، ناشر: دار الکتب العلمیه - لبنان/ بیروت، الطبعه: الأولی، 1419هـ - 1998م.

ابن قیم الجوزیه، از برخی از علمای اهل سنت نقل می‌کند که آن‌ها فتوا داده‌اند: اگر کسی با نوکر خود لواط کند، حکمش این است که آن غلام آزاد می‌‌شود؛ اما حد بر مولی جاری نمی‌شود:

وقال ابن عقیل فی فصوله فإن کان الوطء فی الدبر فی حق اجنبیه وجب الحد الذی أوجبناه فی اللواط وعلی هذا فحده القتل بکل حال وإن کان فی مملوکه فذهب بعض اصحابنا أنه یعتق علیه وأجراه مجری المثله الظاهره وهو قول بعض السلف.

ابن عقیل در کتاب فصول خویش می گوید : اگر در پشت زن اجنبیه نزدیکی نماید، حد لواط را خواهد خورد و کشته خواهد شد ؛ اما اگر در پشت بنده خویش چنین نماید، عده ای از همکیشان ما (حنابله) فتوا داده‌اند که بنده خود به خود آزاد خواهد شد ؛ و این کار را در حکم قطع کردن عضو بنده به حساب آورده‌اند و این نظر عده‌ای از علمای سلف است .

الزرعی الدمشقی الحنبلی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أبی بکر أیوب (مشهور به ابن القیم الجوزیه) بدائع الفوائد، ج4، ص908، تحقیق: هشام عبد العزیز عطا - عادل عبد الحمید العدوی - أشرف أحمد الج، ناشر: مکتبه نزار مصطفی الباز - مکه المکرمه، الطبعه: الأولی، 1416 - 1996.

و سبکی شافعی از برخی از علمای شافعی نیز نقل می‌کند:

التلوط بالغلام المملوک:

ذکر القاضی الحسین فی التعلیقه أنه حکی عن الشیخ ابن سهل وهو الأبیوردی کما هو مصرح به فی بعض نسخ التعلیقه وصرح به ابن الرفعه فی الکفایه أن الحد لا یلزم من یلوط بغلام مملوک له بخلاف مملوک الغیر. قال القاضی وربما قاسه علی وطء أمته المجوسیه أوأخته من الرضاع وفیه قولان. انتهی

وهذا الوجه محکی فی البحر والذخائر وغیرهما من کتب الأصحاب لکن غیر مضاف إلی قائل معین وعلله صاحب البحر بأن ملکه فیه یصیر شبهه فی سقوط الحد. والذی جزم به الرافعی تبعا لأکثر الأصحاب أنه لا فرق بین مملوکه وغیره نعم فی اللواط من أصله قول أن موجبه التعزیر. قال الرافعی إنه مخرج من القول بنظیره فی إتیان البهیمه. قال ومنهم من لم یثبته.

قاضی حسین در تعلیقه خویش آورده است که از شیخ ابن سهل ابی وردی نقل شده است که اگر کسی با غلام زرخرید خویش لواط کند حد نمی خورد؛ اما اگر این غلام برای دیگری باشد، حد خواهد خورد .

قاضی گفته است که شاید این مطلب را به خاطر قیاس با نزدیکی با کنیز مجوسی یا خواهر رضاعی گفته باشد، زیرا در این موارد دو قول موجود است (یک قول حد و قول دیگر تعزیر) .

و این احتمال در بحر و ذخائر و غیر آن نیز از کتب شافعیان نقل شده است اما گوینده معینی برای آن مشخص نشده است ؛ صاحب بحر علت این فتوا را آن می داند که ملکیت در این موارد سبب وجود شبهه شده و حد را ساقط می کند !!!

اما آنچه که رافعی و غیر او مانند بیشتر شافعیان بدان یقین پیدا کرده اند آن است که فرقی بین بنده زرخرید و غیر او وجود ندارد .

بله در اصل لواط عده ای نظر دارند که موجب تعزیر است و نه حد .

رافعی گفته است که این کار مانند نزدیکی با حیوانات است و عده ای در آن حد جاری نمی کنند !!!

السبکی الشافعی، ابونصر تاج الدین عبد الوهاب بن علی بن عبد الکافی (متوفای 771هـ)، طبقات الشافعیه الکبری، ج4، ص 45، تحقیق: د. محمود محمد الطناحی د.عبد الفتاح محمد الحلو، ناشر: هجر للطباعه والنشر والتوزیع، الطبعه: الثانیه، 1413هـ.
تعزیر در نظر علمای اهل سنت چیست :

اما اینکه تعزیر در نظر علمای اهل سنت چیست : تعزیر آن است که حاکم اگر بخواهد تنها بر او خشم بگیرد و سپس او را ببخشد و اگر بخواهد او را از یک تا هفتاد ونه ضربه شلاق می زند ؛ زیلعی حنفی در این باب می گوید :

وَاجْتَمَعَتْ الْأُمَّهُ علی وُجُوبِهِ فی کَبِیرَهٍ لَا تُوجِبُ الْحَدَّ أو جِنَایَهٍ لَا تُوجِبُ الْحَدَّ ثُمَّ هو قد یَکُونُ بِالْحَبْسِ وقد یَکُونُ بِالصَّفْعِ وَبِتَعْرِیکِ الْآذَانِ وقد یَکُونُ بِالْکَلَامِ الْعَنِیفِ أو بِالضَّرْبِ وقد یَکُونُ بِنَظَرِ الْقَاضِی إلَیْهِ بِوَجْهٍ عَبُوسٍ وَلَیْسَ فیه شَیْءٌ مُقَدَّرٌ وَإِنَّمَا هو مُفَوَّضٌ إلَی رَأْیِ الْإِمَامِ علی ما تَقْتَضِی جِنَایَتُهُمْ فإن الْعُقُوبَهَ فیه تَخْتَلِفُ بِاخْتِلَافِ الْجِنَایَهِ فَیَنْبَغِی أَنْ تَبْلُغَ غَایَهَ التَّعْزِیرِ فی الْکَبِیرَهِ کما إذَا أَصَابَ من الْأَجْنَبِیَّهِ کُلَّ مُحَرَّمٍ سِوَی الْجِمَاعِ أو جَمَعَ السَّارِقُ الْمَتَاعَ فی الدَّارِ ولم یُخْرِجْهُ وَکَذَا یُنْظَرُ فی أَحْوَالِهِمْ فإن من الناس من یَنْزَجِرُ بِالْیَسِیرِ وَمِنْهُمْ من لَا یَنْزَجِرُ إلَّا بِالْکَثِیرِ وَذَکَرَ فی النِّهَایَهِ التَّعْزِیرُ علی مَرَاتِبَ تَعْزِیرُ أَشْرَافِ الْأَشْرَافِ وَهُمْ الْعُلَمَاءُ وَالْعَلَوِیَّهُ , بِالْإِعْلَامِ وهو أَنْ یَقُولَ له الْقَاضِی بَلَغَنِی أَنَّک تَفْعَلُ کَذَا وَتَعْزِیرُ الْأَشْرَافِ وَهُمْ الْأُمَرَاءُ وَالدَّهَاقِینُ بِالْإِعْلَامِ وَالْجَرِّ إلَی بَابِ الْقَاضِی وَالْخُصُومَهِ فی ذلک وَتَعْزِیرُ الْأَوْسَاطِ وَهُمْ السُّوقِیَّهُ بِالْإِعْلَامِ وَالْجَرِّ وَالْحَبْسِ وَتَعْزِیرُ الْأَخِسَّهِ بهذا کُلِّهِ وَالضَّرْبِ .

فصلی در باب تعزیر : ... و امت اجماع دارند که تعزیر در گناهان کبیره ای است که موجب حد نمی گردد ؛ تعزیر می تواند با حبس باشد و یا اینکه به آرامی با کف دست بر پشت او بزند و یا اینکه گوش او را به درد آورد و گاهی نیز با کلام تند است یا با زدن و گاهی نیز با تندی نگاه کردن قاضی به شخص است ؛ و مقدار معینی ندارد ؛ و به نظر امام (حاکم شرع) محول می گردد که به حسب کاری که انجام داده اند ایشان را تنبیه کند ... و همچنین حاکم وضعیت مجرم نگاه می کند، زیرا بعضی از مردم با تنبیهی کوچک، ادب شده و بعضی به جز با تنبیه سخت ادب نمی گردند ؛ و در نهایه گفته است که تعزیر به حسب مراتب حالات مردم است ؛ تعزیر بزرگترین بزرگان که علما و سادات هستند و تعزیر ایشان به خبر دادن است !!! به این صورت که قاضی به او بگوید به من خبر رسیده است که تو چنین کرده ای !!! و تعزیر بزرگان که امرا و دهداران هستند به خبر دادن و کشاندن وی به سبب این جرم به در خانه قاضی و دادگاه است ؛ و تعزیر مردمان حد وسط که بازاریان هستند با اعلام و کشاندن به دادگاه و حبس است و تعزیر مردمان پایین دست با همه اینها و زدن .

الزیلعی الحنفی، فخر الدین عثمان بن علی (متوفای743 هـ)، تبین الحقائق شرح کنز الدقائق، ج3 ص207 ـ 208، ناشر: دار الکتب الإسلامی. - القاهره. - 1313هـ.

همچنین ایشان در صحاح خویش روایت دارند که حد اکثر تعزیر ده شلاق است . بخاری در صحیح خویش در کتاب المحاربین می گوید :

6456 حدثنا عبد اللَّهِ بن یُوسُفَ حدثنا اللَّیْثُ حدثنی یَزِیدُ بن أبی حَبِیبٍ عن بُکَیْرِ بن عبد اللَّهِ عن سُلَیْمَانَ بن یَسَارٍ عن عبد الرحمن بن جَابِرِ بن عبد اللَّهِ عن أبی بُرْدهَ رضی الله عنه قال کان النبی صلی الله علیه وسلم یقول لَا یُجْلَدُ فَوْقَ عَشْرِ جَلَدَاتٍ إلا فی حَدٍّ من حُدُودِ اللَّهِ

6457 حدثنا عَمْرُو بن عَلِی حدثنا فُضَیْلُ بن سُلَیْمَانَ حدثنا مُسْلِمُ بن أبی مَرْیَمَ حدثنی عبد الرحمن بن جَابِرٍ عَمَّنْ سمع النبی صلی الله علیه وسلم قال لَا عُقُوبَهَ فَوْقَ عَشْرِ ضَرَبَاتٍ إلا فی حَدٍّ من حُدُودِ اللَّهِ

6458 حدثنا یحیی بن سُلَیْمَانَ حدثنی بن وَهْبٍ أخبرنی عَمْرٌو أَنَّ بُکَیْرًا حدثه قال بَیْنَمَا أنا جَالِسٌ عِنْدَ سُلَیْمَانَ بن یَسَارٍ إِذْ جاء عبد الرحمن بن جَابِرٍ فَحَدَّثَ سُلَیْمَانَ بن یَسَارٍ ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَیْنَا سُلَیْمَانُ بن یَسَارٍ فقال حدثنی عبد الرحمن بن جَابِرٍ ان أَبَاهُ حدثه أَنَّهُ سمع أَبَا بُرْدَهَ الْأَنْصَارِی قال سمعت النبی صلی الله علیه وسلم یقول لَا تَجْلِدُوا فَوْقَ عَشْرَهِ أَسْوَاطٍ إلا فی حَدٍّ من حُدُودِ اللَّهِ

رسول خدا می فرمودند : کسی نباید در غیر از حدی از حدود الهی بیش از ده ضربه شلاق بزند .

البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج6، ص2512، کتاب الْمُحَارِبِینَ، بَاب کَمْ التعزیز وَالْأَدَبُ، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامه - بیروت، الطبعه: الثالثه، 1407 - 1987.

متاسفانه همین ساده انگاری در مورد حکم لواط سبب شده است که عده ای از عالم نمایان ایشان (که متاسفانه بعد از گذشتن چند سال از زندگیشان به عنوان علمای معروفی مطرح شدند) و نیز خلفایشان این کار را انجام داده و یا آن را جایز بدانند !!!